Goed bedoeld advies was het. ‘Het is echt een goede volgende stap in je carrière.’ Ik was 31 jaar en al een tijdje aan het worstelen met mijn loopbaan. Toen kwam er een plotseling een functie beschikbaar en, eerlijk is eerlijk, kijkend naar mijn loopbaan was het een mooie stap. Ik kon meerdere teams gaan aansturen, het was een promotie, MT-positie. Het ‘klopte’ in het plaatje. Alleen klopte het niet in mij. Het knaagde, ik voelde het. En toch heb ik de functie geaccepteerd, omdat de goed bedoelde adviezen van HR en de director logisch klonken. En niks ten nadele van deze personen, de adviezen waren logisch en waren echt goed. ik accepteerde de baan omdat ik niet de moeite noch de tijd had genomen om te onderzoeken waarom ik worstelde met mijn carrière. Ik had op dat moment geen duidelijke visie voor mezelf en mijn toekomst, dus werden de ‘logische’ adviezen van anderen leidend. Met als resultaat dat ik er al vrij snel achter kwam dat dit echt niet de juiste stap was en tot de conclusie kwam dat het roer om moest.
Goed bedoeld advies van de mensen die dicht bij je staan
Ik weet dat mijn situatie van al die jaren terug niet uniek is. Geregeld zitten er cliënten bij mij aan tafel die proberen om te gaan met de mening en adviezen van anderen. Adviezen die echt goed bedoeld zijn. Het is de mening van ouders die zo betrokken zijn bij hun kind en niets anders dan het beste voor hem of haar willen. Ook al ben je inmiddels uit huis en heb je een eigen leven, ze voelen de verantwoordelijkheid voor je en willen het beste voor je. Het advies van managers, management development begeleiders, HR-adviseurs, die iets in je zien. Ze zien bepaalde kwaliteiten of potentie en koppelen dat aan kansen en mogelijkheden in de organisatie. Stappen die goed bij je zouden kunnen passen. De (soms ongevraagde) mening van je vrienden of vriendinnen, die het voor je op willen nemen en je willen empoweren. Al deze personen handelen vanuit de wens om je verder te helpen, is dat dan verkeerd?
Het kunnen dragen van goed bedoeld advies
Het is niet verkeerd, absoluut niet, zal je me nooit horen zeggen. Het kan heel waardevol zijn de mening en het perspectief van anderen te vragen. Het kan je op nieuwe ideeën brengen, je blik verruimen, bevestiging geven. Sparren kan heel waardevol zijn. Je moet het alleen wel kun dragen. Wat ik hiermee bedoel is dat je stevig genoeg staat om de adviezen een plek te kunnen geven. Dat je kunt onderscheiden wat je tot je neemt en wat je loslaat. Dat je durft een mening los te laten of naast je neer te leggen. Dat je je niet verliest in wat anderen allemaal zeggen en daardoor niet meer weet wat je zelf vindt. En dit laatste zie ik veel met de (young) potentials waarmee ik werk. Maar hoe bereik je dan een situatie waarin je de goed bedoelde adviezen kunt ‘dragen’?
3 tips om je niet te verliezen in het goed bedoelde advies van anderen
Hoewel ik merk dat cliënten echt kunnen worstelen met dit thema, hoeft het niet ingewikkeld te zijn, echt niet. Ik geef je graag 3 tips waar je mee aan de slag kunt.
- Ontwikkel eerst een eigen visie. Dit is echt cruciaal. Wat ik vaak zie is dat mensen andere gebruiken om een visie te vormen. Risico is dat als jij niet weet wat je wilt, iemand anders zijn visie jouw visie wordt. Zorg dat jij eerst zelf een visie hebt over datgene waar jij over nadenkt of mee worstelt. Wat wil jij, wat vind jij belangrijk, wat zijn jouw voorwaarden. Ga dit vormgeven totdat het een stevig beeld is, iets waar jij enthousiast van wordt en een goed gevoel over hebt. Op het moment dat je dat voelt, is het klaar om te delen.
- Kies met wie je je visie deelt en op welke manier. Oké, nu ga ik misschien een gevoelig punt raken, maar echt mensen, deel niet alles met iedereen. Jij weet heel goed welke mensen je een waardevolle, positief kritische bijdrage gaan geven op je visie en welke mensen altijd moeilijk doen, oordelen of belemmeringen en angsten naar voren brengen. Wat is nu werkelijk de toegevoegde waarde van de laatste groep? Het kan een vriendin zijn die je al heel langt kent of je manager of zelfs je vader of moeder, het betekent niet dat je het per se moet delen. En als je ze toch wilt betrekken, houdt het oppervlakkig. Je hoeft niet alles op tafel te leggen.
- Deel je visie niet om te vormen, maar om aan te scherpen. Je hebt je visie gevormd en de mensen uit gekozen waarmee je deze wilt delen. Stel voor jezelf vast waarom je het deelt of wilt bespreken met bepaalde personen, waar je specifiek advies over wilt. Stel niet alles ter discussie, maar formuleer waar je nog over twijfelt en waar je zelf aan zit te denken. Zo houd je regie over het gesprek, gaat het precies over datgene wat belangrijk voor je is en kun je jouw eigen argumenten leggen naast die van degene met wie je aan het sparren bent. Op deze wijze kun je makkelijk een vergelijking maken en blijft jouw visie, jouw ideeën en jouw gevoel het uitgangspunt.
